Alt får liksom ein liten ekstra edge her i Afrika… sokkane blir skitnare, bananene smake bedre, ungane e søtare, eg savne Kristian masse, torden og lyn blir ekstra spektakulært, veiene e meir humpete, gleden e større når du finne ut at det pizzaboller på lørdagskvelden, smilå e kvitare, det e ekstra godt å finna kristent fellesskap…

Nå e både eg og Ingrid blitt friske og e i full sving med gangtrening på avdelingen vår. Det e møkje det det går i, i tillegg te mobilisering av pasientar som ligge i sengå. Forrige vekas mest spektakulære pasient og den store snakkisen va ein kar som hadde fått ei svære jernpil inn i skallen! Til å me å krangla med broren sin blir meir spektakulært i Afrika, du risikere at han prøve å drepa deg med ein kniv… Eg og Ingrid e med på mobil mor-barn-klinikk, me e med og hjelpe med veiing siden ingen av oss va dugande te å vaksinera eller ta blodtrykk... nederst i hjørna ser du meg inspisera doen - hull i bakken! Og nederst te høyre ete me lunsj, ugali (stiv maisgrøt), rennande fett og geitakjøtt. Ikkje det besta eg har smakt...

Me blei fortalt at på Haydom får du kun tak i fletta kurver. Men det stemme ikkje! Her får du tak i alt frå mobiltelefonar te mango. Og midt i mellom der finne du sokkar, cola, smykker, sko pasta og peanøttsmør. Her finnes skreddar og smed, og dei har frisørsalongar som i følge skiltet ”even cut white people”!Et par bilder frå Haydom, mye å kjøpa! Har du ballongar og pennar e du populær blandt både barn og voksne! Her blir me "overfalt" av ein gjeng med ungar. Massse liv og leven, kjempegøy!


Regntiå har definitivt begynt, så det komme ein god skur kvar ettermiddag. Men me ser i god tid når regnet begynne når dei svarte skyene komme. På lørdag va me på fjelltur og sko sjå solnedgangen. Det blei det lite av pga alle skyene, men det va fantastisk å sjå uværet komma mot oss! Ikkje lika fantastisk når uværet nådde oss og det begynte å lyna i det me faktisk va på det høgaste punktet i området. Då va det bare å komma seg ned igjen!Når til og med bergenseren (Ingrid i grønt foran på bildet) begynne å sjå skeptisk ut vett du at det virkelig regne!

Igjen og igjen får me smaka på African Time og Hakuka Matata – no worries! Hima i Norge e me vante med at ting ska skje fort, og med ein gong. Og e det nåke som ikkje blir gjort blir det ført opp som avvik med ein gong (på helseinstitusjonar i alle fall). Her e det IKKJE sånn! Det kryr av sykepleierar på avdelingane, men det e ofta svært lite som blir gjort… ting går liksom i sirup, og det virke ikkje som om alt går inn med ein gong. (Victoria, du komme te å bli sprø, du som helst ska ha ting gjort på ein effektiv måte… Gled deg!)

Me har fremdeles ikkje vent oss heilt te å bli kalt mzungo øve alt kor me går, men når me va ute i landsbyen i går blei Ingrid kløpe i rumpå, det tok kakå!

Eg sko ønska eg kunne formidla alle intrykkå og alt eg ser her nede, men det e så masse at når eg ska setta med e det totalt kaos, og eg får ikkje skreve det eg hadde tenkt at eg sko. Men bare gled dokke kjære familie og venner, når eg komme him ska eg snakka nonstop om Afrika og visa dokke alle bildene eg har tatt, og det begynne å bli ein del…
Dyreliv på Haydom, ikkje alle e lika harmlause... Ingrid fekk seg ein støkk i går når det plutselig datt ut ein slange 2 meter bortenfor na, rett utenfor utgangsdørå vår. Og den va visst ikkje heilt harmlaus... Sånne blå larvar ser me øve alt, dei e kjempesnåle! Og den skorpionen va helsigvis dø, men han har sikkert nåken slektningar som ligge og lure ein plass...